پلی اتیلن و پلاستیکهای زیست تخریب پذیر در محیط زیست.
کیسههای پلی اتیلنی معمولی نسبت به انواع پلاستیکهای زیستی تخریب پذیر موجود در بازار اروپا اثرات تخریبی کمتری برروی محیط زیست دارند.
مطالعات انجام شده در موسسه آلمانی تحقیقات انرژی و محیط
IFEU بر روی چرخه طول عمر (LCA ) کیسه های ضایعاتی پلاستیکی نشان داده است
حفظ محیط زیست برای آیندگان که کیسههای پلی اتیلنی معمولی نسبت به انواع پلاستیکهای زیستی تخریب پذیر موجود
در بازار اروپا اثرات تخریبی کمتری برروی محیط زیست دارند.
این مطالعه که به سفارش انجمن پلاستیکهای بسته بندی و فیلم آلمان (IK ) انجام شده است،
نشان میدهد هنگامی که تمامی پارامتر های محیطی در نظر گرفته شوند کمترین اثر تخریبی بر محیط زیست
با استفاده از پلی اتیلن بازیافتی از پلی اتیلن نو برای تولید کیسههای یسته بندی حاصل میشود.
پلاستیکهای زیست تخریب پذیر فعلی از این نظر اثرات مخربتری دارند.
در این مطالعه کیسه های ۲۰ و ۱۲۰ لیتری موجود در بازار آلمان و کیسه های ۳۰ لیتری موجود در بازار فرانسه
از جنس پلی اتیلن نو و بازیافت شده در مقایسه با انواع کیسه های تولید شده از پلاستیک های بر پایه نشاسته
و PLA مورد مقایسه قرار گرفته اند. به گفته IFEU اثرات محیطی هر کیسه از زمان طی مراحل تولید مواد اولیه
تا تولید محصول نهایی و انتقال به دست مصرف کننده نهایی مورد آزمایش و بازبینی قرار گرفته است.
در این فرآیند، هر چه ضخامت کیسه ها کمتر باشد اثرات منفی زیست محیطی آن ها کمتر است.
پلی اتیلن نو و بازیافت شده اثرات محیطی مناسبتری دارند. زیرا این مواد امکان تولید با ضخامت پایین را فراهم آورده اند.
در حالی که ضخامت متوسط فیلم های تولیدی برای کیسه های بسته بندی پلی اتیلنی در حدود ۵/۱۲ میکرون است،
این ضخامت برای انواع زیست تخریب پذیر در حدود ۱۵ تا ۲۵ میکرون می باشد.
بررسی های IFEU در مورد وضعیت آینده فناوری های تولید مواد زیست تخریب پذیر نیز هیچ دورنمای روشنی را
برای این مواد در مقایسه با پلی اتیلن نشان نمی دهد.
دکمه بازگشت به بالا