کشاورزی دیم در مناطق مرطوب با دسترسی به آب آزاد و فراوان جریان دارد. با این‌حال، تأمین آب در آن‌ها به ندرت ایده‌آل بوده و از آب زیادی تا کمبود زودگذر آن متغیراست.
مروری اجمالی بر کشاورزی دیم کاری
مروری اجمالی بر کشاورزی دیم کاری. کشاورزی دیم در مناطق مرطوب با دسترسی به آب آزاد و فراوان جریان دارد. با این‌حال، تأمین آب در آن‌ها به ندرت ایده‌آل بوده و از آب زیادی تا کمبود زودگذر آن متغیراست.
مروری اجمالی بر کشاورزی دیم کاری
کشاورزی در شرایط دیم اغلب با روش‌های مختلف تأمین آب همراه است که در بعضی موارد شامل منابع آب سطحی و جاری می‌باشد.
به طور کلی استراتژی و تاکتیک مزرعه‌داری به دو دسته مصرف خیلی زیاد آب و خیلی کم آن تقسیم می‌شود.
در این فصل به مدیریت آب کشاورزی دیم در مناطق خشک اشاره می‌گردد؛ زیرا بیش‌تر تنوع روش‌ها برای این شرایط توسعه یافته
و رابطه بین تولید و تأمین آب باروشنی بیش‌تری دیده می‌شود.
کشاورزی مناطق مرطوب
کشاورزی دیم در مناطق مرطوب با دسترسی به آب آزاد و فراوان جریان دارد. با این‌حال،
تأمین آب در آن‌ها به ندرت ایده‌آل بوده و از آب زیادی تا کمبود زودگذر آن متغیراست. عرضه بیش از حد آب ناشی از جریانات سطحی و
خاک‌های اشباع مشکل عمده‌ای هستند که عموما عملیات زهکشی را ضروری می‌سازد.
فرسایش آبی و اتلاف مواد غذایی خاک نیز در اثر بارش فراوان در مناطق مرطوب، بیش‌تر از مناطق خشک مشاهده می‌گردد.
اهمیت پوشش سبز در کنترل فرسایش و از دست رفتن عناصر غذایی نشان می‌دهد که نقاط با شیب زیاد
باید به صورت علف‌زار حفظ شوند. بسیاری از مکان‌های پست نیز به صورت علف‌زار باقی می‌مانند،
چون از خاک‌های سرد و مرطوب و فاقد زهکش تشکیل یافته‌اند که آن‌ها را برای زراعت نا مناسب ساخته است.
برای حل مشکل شرایط سرد و رطوبی این نواحی از روش‌هایی مثل کشت پشته استفاده می‌شود.
مشکل همیشگی، فراوانی بارندگی و توقف فعالیت‌های زراعی ناشی از آن،
تأخیر در خاک‌ورزی و کاشت به دلیل رطوبت مفرط خاک و قرارگرفتن در معرض آفات و بیماری‌ها و یا سرمای یخبندان زودرس است.
بعضی مواقع، تنظیم زمانی فعالیت‌های بحرانی، کار غیر ممکنی است؛ زیرا خاک‌ورزی زمین‌های خیلی مرطوب
به طور جدّی به ساختمان خاک لطمه وارد می‌سازد.
دراین صورت کشاورزان مجبورند از کار با ماشین‌های سنگین اجتناب کرده و عملیات اجرایی خود را تا زمان خشک شدن خاک به تعویق بیندازند.
هنگامی که عملیات زراعی بیش از اندازه به تأخیر‌افتد، کشاورزان بایستی آماده جایگزینی کولتیوارهای مختلف
با فصل رشد کوتاه تر و یا حتی تغییر نوع زراعت باشند. در جاهایی که فصول کوتاه‌تری وجود دارد، ازخشک کن های دانه
به منظور اطمینان از کیفیت برداشت کولتیوارهای دیررس مربوط به فصول بلند رشد، بیش‌تر مورد استفاده قرار می‌گیرند.
تاکتیک رایج دیگر این است که، از برداشت یک محصولی مانند ذرت برای سیلو کردن، پیش از این‌که دانه ببندد. زیرا بارندگی به محصول آسیب می‌زند.
سیلوی علوفه نیز راه حلی برای محصولات علوفه‌ای در مناطق مرطوب است.
علف‌های هرز در مناطق مرطوب یک مشکل عمومی به شمار می‌روند و فرصت عملیات مکانیکی برای مقابله با آن به سرعت از دست می‌رود.
این مشکل با بهره‌گیری از علف‌کش‌ها به سادگی قابل حل نمی‌باشد.
پوشش‌های گرمسیری ممکن است مشکلات زراعی مشابهی را ایجاد نماید، که علف‌کش‌های پیش رویشی داخل شده به خاک
بایستی با توازن صحیح بین محلولیت و دوام آن در خاک انتخاب گردد.
خشکی یکی از مخاطرات موردی در همه انواع کشاورزی دیم است. در مناطق مرطوب،
گیاهان زراعی در یک دوره زمانی مواجه با خشکی به ندرت نسبت ریشه به برگ خود را تخصصی می‌کنند و
اثرات خشکی در آن می‌تواند شدید تر از نواحی خشک باشد.
اختلاف عملکرد در مناطق مرطوب کم‌تر از مناطق خشک است.
با این حال، ارزش سرمایه‌ای تجهیزات آبیاری و تأمین آب برای محصولات باغی که قیمت بالایی دارند به ندرت قابل توجیه است.
برعکس، کشاورزان در مناطق مرطوب می‌توانند از سرمایه گذاری برای حفاظت احشام و تجهیزات مزرعه‌ای صرفه‌جویی کنند.
با این وصف، تأکید می‌شود که اقلیم‌های مرطوب وخشک بیش‌تر، از نظر باران باهم تفاوت دارند.
وضعیت‌های رطوبتی جوّی و ابری نواحی مرطوب نسبت به تابش‌های خورشیدی کم‌تر معنی دار بوده
و نوسانات دمایی روزانه مشاهده شده کم‌تر از مناطق خشک است. اثر اصلی آن تولید بالقوّه کم‌تر است.
باوجود این، مقایسه بین این دو منطقه مرطوب و خشک از نظر نقش آن‌ها در عملکرد اقتصادی مزارع
اختلاف خیلی کوچکی را نشان می‌دهد.
عملکردهای پایین به علت تابش کم‌تر با مصرف آب بیش‌تر جبران می‌شود.
