اثرات مصرف بهینه کود در افزایش عملکرد گوجه فرنگی

اثرات مصرف بهینه کود در افزایش عملکرد گوجه فرنگی. گوجه فرنگی یکی از سیزیهای مهم است که به لحاظ داشتن ویتامین A , C و مواد غذایی نقش مهمی در سلامتی جامعه ایفا می نماید.

 

 

گوجه فرنگی یکی از سبزیهای مهم است که به لحاظ داشتن ویتامین A , C و مواد غذایی

نقش مهمی در سلامتی جامعه ایفا می نماید.

گوجه فرنگی در شرایط اقلیمی بسیار متفاوت، از بوشهر گرفته تا مرند آذربایجان شرقی و در تمام استانهای کشور

در سطح وسیعی کشت می شود.

این سبزی مهم در مناطق جنوبی کشور نظیر استانهای هرمزگان و بوشهر که دارای هوای گرم هستند

در زمستان در هوای آزاد محصول (نوبری) داده و در اواخر اردیبهشت ماه باردهی آن به اتمام می رسد.

این در حالی است که در استانهای سردسیر در همین مواقع نشاء های گوجه فرنگی از خزانه به مزارع انتقال داده شده

و در طول تابستان محصول می دهد. در اکثر استانهای کشور با وجود اقلیم متفاوت،

کشت مزرعه، کت به صورت پلاستیکی و گلخانه ای آن مرسوم است.

میزان برداشت عناصر غذایی گوجه فرنگی با ۹۰ تن عملکرد بیش از ۲۶۰ کیلوگرم ازت(N)

, ۱۰۰ کیلوگرم P2O5

, ۵۲۰کیلوگرم پتاسیم (K2O)

, ۴۰ کیلوگرم منیزیم , ۶۰ کیلوگرم گوگرد و رقمی بیش از ۱۰۰ کیلوگرم در هکتار کلسیم می باشد.

ولی مقدار برداشت عناصر ریز معدنی درمقایسه با عناصر پر مصرف بسیار کم و ناچیز است.

مثلا برای برداشت ۴۸ تن در هکتار گوجه فرنگی فقط ۶۰۸ گرم مس(Cu)،

۵۳۵ گرم( آهن (Fe)،

۹۵ گرم منیزیم(Mn)،

۶۰ گرم روی(Zn) و ۲۸ گرم بر (B) برداشت میگردد که در مقایسه با مقادیر عناصر پرمصرف بسیار ناچیز

ولی مهم می باشند (۱۹۹۸ . Fertilizer Development center National).

افزایش محصول , بهبود کیفیت و مقاومت در مقابل برخی از بیماریها در این محصول

مستلزم مصرف متعادل کودهای شمیایی و افزایش مواد آلی چه در خزانه و چه در مزارع گوجه فرنگی است.

 

نقش عناصر در عملکرد و کیفیت گوجه فرنگی

۱- ازت

تاثیر ازت بر رشد سبزینه ای و محصول گوجه فرنگی از عناصر دیگر بیشتر است.

ازت تشکیل گل و میوه را افزایش داده و بلوغ را به تاخیر می اندازد. کمبود ازت در گیاه سبب کاهش جیبرلین،

اکسین و افزایش ممانعت کننده های رشد می شود . ریزش تعداد زیادی از گلها در درجه حرارت های زیاد نیز

به علت کمبود ازت در گیاه گوجه فرنگی است. این گیاه برای تولید بیش از ۱۰۰تن محصول در هکتار به جذب ازت بیشتری در هر روز نیاز دارد.

اندازه، رنگ، مزه و درصد مواد جامد در میوه در اثرمصرف زیاد ازت کاهش و اسیدیته قابل سنجش افزایش می یابد.

به طور کلی ازت زیاد سبب بروز کاهش مقاومت گیاه نسبت به بیماریها می شود.

ظهور مرگ انتهایی میوه (Blossom end rot) با افزایش میزان ازت، به خصوص در فرم آمونیومی، افزایش پیدا می کند؛

 در صورتی که شدت پوسیدگی ریشه (Botrytis cinera) با درمان کمبود ازت در گیاه کاهش پیدا می کند.

گوجه فرنگی، فرم ازت نیتراته را به فرم آمونیومی آن ترجیح می دهد.

ضمنا نیترات راندومان مصرف آب ( W.U.E) را بهبود بخشیده و غلضت اسید آمینه آزاد را کاهش می دهد.

۲- فسفر

وجود فسفر کافی در محیط ریشه سبب توسعه سریع و استفاده بهتر گیاه از آب و دیگر مواد غذایی ضروری گیاه می شود.

فسفر (به همراه استفاده ازت و پتاسیم ) رنگ پوست و گوشت میوه،

میزان ویتامین C و سفتی میوه را بهبود و بلوغ را تسریع می بخشد.

بدیهی است بر مبنای مقدار فسفر برداشتی توسط گوجه فرنگی و آزمون خاک (حد بحرانی حداکثر ۱۵ میلی گرم در کیلوگرم بر مبنای روش اولسون) بایستی

نسبت به مصرف کودهای فسفاته اقدام نمود که متاسفانه تاکنون چنین نبوده است.

۳- پتاسیم

علائم کمبود پتاسیم در گوجه فرنگی با تیره تر شدن رنگ گیاه و کوتاه شدن بین گرهها ظاهر می شود.

نِکروزه شدن حاشیه برگها نیز نشانه شدت کمبود پتاسیم در این گیاه است.

افزایش میزان پتاسیم ور محلول غذایی با کاهش خسارت ناشی از بیماری Alternaria همراه است.

به نظر می رسد پتاسیم تاثیر مثبتی نیز بر روی قارچ برگی (Clodosprium fulvum )،

پوسیدگی ساقه (Diplodialyocopersici ) و پوسیدگی ریشه (Botrytis cinere ) دارد.

گرچه تاثیر پتاسیم بر میزان محصول به اندازه ازت چشمگیر نیست،

اما با این حال اثر پتاسیم بر افزایش بر افزایش اندازه میوه را نمی توان نادیده گرفت.

یکی از دلایل اختلال در رسیدن میوه، تغذیه ناکافی پتاسیم در گوجه فرنگی است.

کمبود پتاسیم سبب قهوه ای شدن آوندها، سفیدی دیواره، خاکستری شدن دیواره و سبزی میوه می شود.

میزان پتاسیم در دمبرگ، همبستگی زیادی با توسعه بافت سفید در میوه دارد.

بدشکلی و غیر یکنواختی رنگ میوه با افزایش مصرف پتاسیم کاهش می یابد.

پتاسیم نقش مهمی نیز در رنگ میوه در صنایع تبدیلی دارد. مصرف پتاسیم سبب افزایش کارتنوئید، لیکوپن و کاهش کلروفیل شده

و تاثیر زیادی در متابولیسم اسید های میوه (عمدتا اسید سیتریک و اسشید مالیک) دارد.

در مجموع کل مواد جامد، قند ها، اسید ها، کاروتن، لیکوپن و خاصیت انباری در میوه های گوجه فرنگی

که از تغذیه پتاسیم بهره مند بوده باشد، بیشتر است. ریزش میوه قبل از بلوغ نیز در گیاهانی که دارای غلظت پتاسیم کمی هستند بیشتر می باشد.
نظر بر اینکه مقدار پتاسیم مورد نیاز گوجه فرنگی در مقایسه با سایر عناصر غذایی باید حداکثر باشد، بنابراین مقدار کود پتاسیمی مورد نیاز

چه از منبع سولفات (قبل از کاشت) و چه از منبع کلرورپتاسیم (سرک) بستگی به عملکرد، رقم، درصد رس، نوع رس،

کلسیم و منیزیم ،ظرفیت تبادل کاتیونی , مقدار پتاسیم قابل استفاده و درجه نسبی تخلیه پتاسیم خاکهای مربوطه دارد.

در مناطق شور مصرف کلرورپتاسیم به صورت سرک در مقایسه با شاهد عملکرد را افزایش داده

ولی قابل مقایسه با سولفات پتاسیم نبوده ولی در خاکها و آبهای غیر شور مصرف چند دفعه ای کلرورپتاسیم

همزمان با رشد و زمان گلدهی (حداقل چهار بار) بیشترین تولید را چه در ایران و چه در پاکستان عاید نموده است.

پتاسیم علاوه بر افزایش تولید و بهبود کیفیت (بازار پسندی)، سبب افزایش مقاومت گیاهان منجمله گوجه فرنگی در برابر شوری،

کم آبی، انواع تنشها و آفات و بیماریها نیز گشته و بازیافت آب و کود را افزایش می دهد.

۴-کلسیم و منیزیم

بسیاری از اختلالات فیزیولوژیکی در رسیدن میوه، به علت کافی نبودن کلسیم (به خصوص با مصرف ازت آمونیاکی) می باشد.

تعدادی از محققین مرگ انتهای میوه (Blossom end rot) را به دلیل کمی کلسیم و زیادی آب، ازت و منیزیم در خاک ذکر کرده اند.

ترک خوردن میوه گوجه فرنگی که در مزارع گوجه فرنگی بسیار شایع می باشد،

یکی دیگر از اختلالات فیزیولوژیکی است که دلیل آن کمبود کلسیم می باشد.

افزایش نسبت Na:Ca نیز سبب شیوع بیشتر پژمردگی فوزاریومی(Fusarium oxysporinmy) می شود.

کمبود منیزیم نیز با مصرف زیاد پتاسیم و فرم آمونیومی ازت پدید می آید

که با مصرف خاکی ۱۰۰ کیلوگرم سولفات منیزیم و یا محلول پاشی سولفات منیزیم به میزان ۵/۱ درصد (حداقل دوبار)

کمبود را سریعا درمان می نماید .